Nr 120
Świątynia popularnie zwana jest "kościółkiem na Burku" (nazwa ta odnosi się do pobliskiego placu targowego). Jest to jedna z najstarszych świątyń drewnianych w Małopolsce. Pochodzi z 1458 r.! Powstał na miejscu wcześniejszej świątyni. Był on kościołem filialnym tarnowskiej kolegiaty (obecnie katedry). Świątynię na pocz. XVII w. trawił pożar. Został odbudowany w 1640 r. przez księdza Andrzeja Tarłę. W poł. XIX w. obok murów świątyni zaczął obsuwać się do pobliskiej rzeki Wątok brzeg. Z tego też powodu budowla zyskała nową podmurówkę. Wieża została dobudowana w 1910 r. Kościół jest orientowany, konstrukcji zrębowej z szalunkiem. Posiada wielobocznie zamknięte prezbiterium. Dach zdobi gont. Nad nawą znajduje się sygnaturka z 1653 r. Wokół świątyni znajduje się kamienne ogrodzenie kryte gontem. Wnętrza pokryte są polichromiami ornamentalnymi i figuralnymi. Ciekawie przedstawia się belka tęczowa, gdzie oprócz krucyfiksu zobaczyć możemy XVII-wieczne rzeźby Józefa z Arymatei i św. Nikodema. Ołtarz główny pochodzi z II poł. XVIII w. W jego centralnym punkcie znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVI w. Madonna nazywana jest Matką Bożą Szkaplerzną. Słynie ona łaskami. Ołtarze boczne to kopie średniowiecznych tryptyków. Oryginały znajdują się w pobliskim Muzeum Diecezjalnym przy katedrze. Oryginalnie znajdowały się one w kościołach w Kamionce Małej i Brzezinach. Wewnątrz odnaleźć można również: barokową ambonę z XVIII w., chór muzyczny z ok. 1621 r. oraz relikwiarze z końca XVIII w.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz