Grób bp Wałęgi. Projekt "365 nocy".

Nr 348

Dziś miejsce wyjątkowe dla Tuchowian. Jest nim grobowiec biskupa Leona Wałęgi, który znajduje się przy północnej ścianie prezbiterium bazyliki NMP. Urodził się 25 marca 1859 r. w Moszczenicy. Swoje studia teologiczne ukończył we Lwowie. Posiadał również tytuł doktora, który uzyskał w Rzymie na Uniwersytecie Gregoriańskim. 24 marca 1883 r. został wyświęcony na prezbitera. Jest to funkcja pomocnicza biskupa. Następnie został wikariuszem we Lwowie, co oznacza, iż był jednym z zastępców ordynariusza diecezji. W tym czasie był także wicerektorem Seminarium Duchownego we Lwowie i profesorem Uniwersytetu Lwowskiego.  15 kwietnia 1901 r. papież Leon XIII bullą romani pontifices mianował Leona Wałęgę ordynariuszem diecezji tarnowskiej. W czasie swojej kadencji biskupiej bardzo przejmowały go dusze swoich wiernych, a w szczególności młodzieży, której poświęcał wiele czasu. Często prowadził dla nich spowiedź. Starał się również o rozwój seminarium, dla którego nabył parę nieruchomości, a w tym 2 folwarki. Zabiegał także o rozwój duszpasterstwa za granicą w związku z licznymi wyjazdami obywateli polskich. W czasie sprawowania urzędu troszczył się także o budowę nowych świątyń. Za czasów jego posługi powstało 89 nowych kościołów w diecezji. Ciekawą kwestią jest fakt, iż był wielkim przeciwnikiem ludowców, a zwłaszcza Wincentego Witosa. Uważał, iż prowadzona przez nich polityka odciąga ludzi od kościoła, czego wyrazem był list pasterski z 26 października 1903 r., który został opublikowany w "Currendzie". Konflikt zaognił się na tyle, że pod auspicjami biskupa tworzyło się nowe Stronnictwo Katolicko-Ludowe, które otrzymało formalne struktury 13 grudnia 1913 r. Wkrótce wśród ludowców nastąpił rozłam, po którym W. Witos oraz J. Bojko wystąpili ze swojego stronnictwa. Wystarali się również o audiencję u biskupa Wałęgi, który po przyjęciu ich przedstawił 5-punktową deklarację dotyczącą ich stosunku do władz kościelnych. Działacze nowego ruchu PSL "Piast" nie zgodzili się jednak, a biskup zintensyfikował działania swojego stronnictwa. W czasie I wojny światowej biskup wspierał działalność charytatywną. Wierzył także w odrodzenie się wolnego państwa polskiego.

Przejdźmy teraz do tematu Tuchowa. Biskup Wałęga od małego ukochał sobie obraz NMP. Wspominał swoje pielgrzymki z matką z oddalonej o kilkadziesiąt kilometrów Moszczenicy. W czasie sprawowania urzędu biskupiego ufundował wiele elementów wyposażenia w tuchowskim kościele. 2 października 1904 r. koronował także obraz Madonny "Słuchającej". Odbyło się to w miejscu obecnego placu koronacyjnego, znajdującego się za wałami rzeki Białej. Tam też do dziś swoi krzyż z pomnikiem przypominającym o tych wydarzeniach. W 1928 r. stan zdrowia biskupa się pogorszył i wyraził on chęć rezygnacji z urzędu. Papież Pius XI zażyczył sobie jednak aby Wałęga odbył jeszcze synod. Ponowną rezygnację złożył 8 kwietnia 1932 r. Biskup Rzymu przyjął ją bullą z 4 maja 1932 r. W 1933 r. ordynariuszem diecezji tarnowskiej został F. Lisowski. 15 marca 1933 r. Leon Wałęga zamieszkał w klasztorze oo. redemptorystów w Tuchowie. Niestety choroba postępowała. Był to ukrywany przez duchownego rak jelit. Duchowny zmarł 22 kwietnia 1933 r. Prosił wcześniej aby jego ciało spoczęło jak najbliżej obrazu ukochanej madonny. Stąd też grobowiec powstał przy ścianie prezbiterium, gdzie znajduje się do dziś.