Kamienica Tertila. Projekt "365 nocy".

Nr 341

Wspominać o odzyskaniu niepodległości, a nie wiedzieć nic na temat tego człowieka, to nie wiedzieć za wiele o tamtym czasie. Tertil urodził się w 1864 r. w Sanoku. Rodzice zadbali o jego wykształcenie i po zdaniu egzaminu dojrzałości, kształcił się w Seminarium Duchownym w Przemyślu, z którego zrezygnował po roku nauki. Następnie ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. Kolejno przeniósł się, wraz z rodziną do Tarnowa, gdzie rozpoczął praktykę adwokacką. W 1893 r. wstąpił do tarnowskiego "Sokoła", a w 1903 r. został wybrany jego prezesem, którą to funkcję pełnił do 1907 r. Był także członkiem Ligi Narodowej (tajna organizacja o charakterze narodowościowym). Ważnym wydarzeniem w życiu Tertila był wybór na radnego Tarnowa w 1905 r. W tym samym roku z funkcji burmistrza zrezygnował Witold Rogoyski, a jego miejsce w 1907 r. zajął Tertil. Od 1908 r. został członkiem Sejmu Krajowego Galicji, a w 1911 r. posłem do Rady Państwa. Po rozpoczęciu I wojny światowej, polityk nie wyjechał z miasta. Pomagał w organizacji żywności, wypłacaniu zasiłków, rozprowadzaniu poprzez gazownię węgla i koksu. Utworzono także straż obywatelską, która pilnowała porządku na ulicach. Po powrocie Austriacy próbowali oskarżyć burmistrza o kolaborację z wrogiem. W momencie, gdy złożył on rezygnację, na taki sam ruch zdecydowało się 17 radnych. Oskarżenia wycofano. Pod koniec wojny Tertil został prezesem Koła Polskiego we Wiedniu, a pod koniec października 1918 r. znalazł się w składzie prezydium Polskiej Komisji Likwidacyjnej w Krakowie, wraz z Wincentym Witosem, Aleksandrem Skarbkiem i Ignacym Daszyńskim. 30 października 1918 r. Tertil przybył do Tarnowa i na specjalnym posiedzeniu Rady Miasta, na którym oddano się do dyspozycji Państwa Polskiego. Tarnów odzyskał oficjalnie niepodległość rano 31 października 1918 r. Tertil o wyrwanie się z rąk Austriaków walczył kilka lat wcześniej. Wyrazem tego były różnego rodzaju inicjatywy organizowane w Tarnowie, np. zmiana nazwy ul. Krakowskiej na Niepodległości (od 1917 do 1918 r.).