Nr 20
Tak, jak wspomniałem na facebooku, czekałem na mgły aby wykonać zdjęcie klasztoru. O miejscu tym można rozpisywać się godzinami. Powstały o nim książki, służyło mieszkańcom od wieków, a obecnie na 8-dniowy odpust zjeżdżają pielgrzymi z całego świata.
Zacznijmy, więc od początku. Legenda mówi o tym, iż w miejscu tym miał znaleźć się Bolesław Chrobry, któremu ukazała się Matka Boska. Na pamiątkę wybudowano w tym miejscu kościół (1015 r.), który postawiono wewnątrz grodu wojów. W pełni wiarygodny dokument o parafii pochodzi dopiero z 1321 r. W późniejszych stuleciach na znaczeniu zaczął zyskiwać kościół pw. św. Jakuba. Nowy blask świątyni na wzgórzu Lipie (nazwa od lip, które miały otaczać wcześniejsze miejsce modłów pogańskich) nadano w 1620 r. za proboszcza o. Andrzeja Gołeckiego. Wtedy też w ołtarzu głównym umieszczono słynący łaskami obraz Matki Boskiej. Murowany kościół powstał w latach 1677 - 1682. Fundatorami byli kolejno: Stanisław Pieniążek, Jerzy Gryf-Leśniowski oraz Adam Gliński. Następnie powstały 2 kaplice, wkładem finansowym Remigiusza Grocholskiego oraz Jana Szaniawskiego.
Od początku istnienia tuchowskim klasztorem zarządzali benedyktyni. Zmieniło się to 1816 r. w wyniku wcześniejszej kasaty józefińskiej. Następnie w XIX w. miejsce to przejęli jezuici i księża parafialni, a od 1893 r. redemptoryści, którzy zarządzają tym miejscem do dziś. To właśnie ostatni z zakonów wprowadził w miejscu tym wiele zmian. Rozbudowano klasztor, wieżę, powstały muzea oraz wszelaka infrastruktura, potrzebna w celu przyjmowania coraz większych rzeszy pielgrzymów (w szczególności w trakcie trwania 8-dniowego odpustu).
Cały kompleks jawi się nam w stylu barokowym oraz neobarokowym z elementami renesansowymi. Wnętrza świątyni to głównie barok.
Klasztor posiada także bogate zbiory muzealne i ogromną ruchomą szopkę (miejsca te są dostępne do zwiedzania cały rok). Powstało tutaj Muzeum Misyjne, Etnograficzne oraz Sanktuaryjne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz